Gas terug

Er is nog veel werk aan de winkel. Dat is het eerste wat me te binnen schiet, wanneer ik het berichtje lees. Een vrouw uit Schaarbeek kreeg een GAS-boete in de bus voor een struik die voor haar huis staat. “Onkruid”, oordeelde de gemeente. “De wereld op zijn kop”, denk ik.

Daarmee doel ik nog niet eens op het hele absurde systeem dat de GAS-boetes zijn. Het gaat ook niet over het bestraffen van goedbedoelende burgers die hun straat willen opfleuren met wat groen. Het is een understatement dat Schaarbeek nog niet helemaal klaar is voor de geveltuinhype, iets wat in in andere steden blijkbaar wel kan. Antwerpen viel dit jaar nog in de prijzen voor zijn geveltuincampagne. Het gaat me zelfs niet om de bedroevende plantenkennis van de GAS-ambtenaar die zelfs geen Pyracantha of vuurdoorn kan herkennen.

Nee, het gaat me hier over de arbitraire beslissing over wat onkruid is en wat niet.

Een onkruid is een op een bepaalde plaats ongewenste plant. Dat we planten als brandnetels of klaproos als onkruid beschouwen, komt onder andere doordat deze pioniersplanten zijn. Deze planten grijpen hun kans als er een bodem openligt of bewerkt wordt. In de stad zie je in de kieren en spleten tussen tegels vaak weegbree of paardenbloem.

Maar ook deze planten dragen bij aan het ecosysteem. We mogen blij zijn dat er tussen het grauwe beton toch nog iets groeit en bloeit. In dit geval stond het ‘onkruid’ van de Schaarbeekse mevrouw zelfs in een bloempot en hinderde het de voorbijgangers niet.

Mijn oordeel over deze saga in een notendop? (klik)
Hoe denk jij erover?