Harig bezoek

Bijna was het onkruidplantje zonder pardon in de groenbak verdwenen. Gelukkig zag ik nog net op tijd iets pluizigs op een van de zijtakjes. Een rups!

Harig rupsje

De lange haren van de rups deden me onmiddellijk aan de processierups denken. En hierdoor flitsten plots beelden aan mijn oude Chiro voorbij – good times. Wacht, dat moet ik even uitleggen.

In een ver verleden was ik een keer op Chirokamp ergens in de Limburgse bossen. Het was toen dat er een jongen door (!) het muurtje van de sanitaire blok viel, terwijl er op datzelfde moment iemand stond te douchen. Datzelfde kamp stonden een Chiromaatje en ik plots vol rode, jeukende vlekken. De leiding moet zo genoten hebben van dat kamp!

Gelukkig herkende een plaatselijke apotheker snel onze uitslag als een reactie op de processierups. Tja, wat wil je als je kampeert in een eikenbos midden juli in Limburg?

Met het juiste zalfje verdween de jeuk. Sindsdien kijk ik wel twee keer uit tegen welke boom ik me nestel.

Maar goed, is de rups in onze tuin zo’n jeukverspreidend monster? Rupsen determineren is niet simpel voor een amateur als mezelf, maar Vlindernet probeert het zo eenvoudig mogelijk te houden met zijn rupsenzoeksysteem. Ik heb besloten dat het rupsje in onze tuin een Mendicabeer (Diaphora mendica) is, al zou ik er niet op durven zweren. Rupsenkenners mogen zich altijd melden in de commentaren om mij vriendelijk doch kordaat te verbeteren. Dank!

Wie mijn verleden als rupsenmoordenaar kent, kan ik geruststellen. Ik ben een born-again rupsen lover. Het rupsje werd weer in de natuur gezet, waarbij ‘natuur’ slaat op dat rommelige hoekje in onze tuin.