Het contrast kon bijna niet groter zijn. Terwijl in ons hotel schilderijen hingen van berglandschappen en de Mona Lisa met een enorme joint in haar mondhoek, de receptie volgestouwd was met Chinese beeldjes, haarklemmen, foto’s van kinderen die verjaardagskaarsen uitbliezen en de gang naar wierook en javel rook, blonken in het vijfsterrenhotel Wellington zowel de vloeren als muren, droeg het personeel een uniform en rook de hal naar het enorme boeket dat er stond te pronken.
De moestuin op het dak van hotel Wellington.
Hotel Wellington ligt in Salamanca, de rijkste en duurste wijk van Madrid, op 100 meter van het prachtige Retiropark. Maar zelfs als je geen 155 euro per nacht wil neertellen voor een kamer, kan je een afspraak maken om hun eigen dakmoestuin te bezichtigen.
Deze aardbeitjes krijgen zeker genoeg zon!
Dus stonden we een beetje verloren aan de receptie te kijken naar een filmpje dat reclame maakte voor de grootste dakmoestuin op een hotel ter wereld totdat een vriendelijk lachende mevrouw ons meetroonde naar boven.
Het zaai- en oogstschema.
De moestuin op het dak was een idee van de hoteleigenaar die zich hiermee wilde onderscheiden van de andere hotels. Alles wordt biologisch geteeld door vier tuinmannen en de chef-kok, die er naar eigen zeggen tot rust komt.
Men kweekt er zelfs oesterzwammen.
De oogst verwerkt de kok in de gerechten van zijn restaurant Las Raices (wat ‘de wortels’ betekent), een van de restaurants van het hotel. Eerlijk gezegd waren we een beetje verbaasd over de omvang van de dakmoestuin, die met 14 moestuinbakken kleiner was dan verwacht. Het lijkt me moeilijk voor te stellen dat de chef-kok er voor iedereen mee kan koken.
Het uitzicht over de stad is wel fantastisch. En de moestuinbakken zitten goed in elkaar: er ligt watertoevoer in elke bak en alles is netjes onkruidvrij. Een grote tabaksplant moet bestuivers aantrekken en men kweekt er onder andere drie soorten tomaten, bloemkool, bonen en wortelen.
Het uitzicht over de stad
Voor chef-kok Javier Librero is de moestuin een verlengstuk van zijn restaurant dat biologische en seizoensgebonden gerechten klaarmaakt. Ervaring met tuinieren had hij tot voor kort niet. ‘Maar ik groei mee met de tuin’, vertelde hij ons al lachend.
Op de tafels van het restaurant Las Raices staan kroppen sla in hydrocultuur.
Een leuk concept dat hopelijk navolging krijgt. Want komaan: het record van grootste hotelmoestuin op een dak moet gemakkelijk te verbreken zijn. Hilton Antwerpen, ga ervoor!
Tuin in de stad 
Ik weet dat men dit in Brussel ook wil en er werd vorig jaar promotie voor gemaakt. Op het dak van de Nationale Bibliotheek is men er al eens mee begonnen maar of ze er ook dit jaar mee verder gaan, is niet duidelijk. De overheid zou hierin een voortrekkersrol kunnen spelen: alle overheidsdiensten zouden dit moeten doen (voor zover dat mogelijk is). Helaas: hier is de overheid meer en meer bezig met bezuinigen en steeds minder met zinvolle zaken.
Daarom denk ik dat het zo belangrijk is dat (grote) bedrijven hier ook het nut van gaan inzien. En zij hebben er vaak de plaats voor.
Veel grote bedrijven weigeren zelfs om te investeren in zonnepanelen. 😦
Inspirerend, die daktuin !!
Wat grote bedrijven betreft : dikwijls gaat dat om industriebouw. Bij het bedrijf waar ik werk is de constructie zelfs niet sterk genoeg om zonnepanelen te dragen.
Klopt, daarvoor zijn meestal grote investeringen nodig. Ook het hotel heeft zijn dakconstructie moeten aanpassen. Voor hen is het naast een manier om aan verse, biologische ingrediënten te komen ook een soort ‘pr-stunt’ (al doe ik hen daarmee zeker te kort). Zodra bedrijven er het nut/voordelen voor zichzelf van inzien, investeren ze wel.
Het is een bijzonder project, dat kennelijk ook echt effectief is voor dit hotel. Het hotel heeft met deze daktuin een voorloperspositie. Mooie foto’s ook!
Hopelijk vind dit steeds meer navolging, en gaan architecten bij het ontwerpen van hun gebouwen steeds meer rekening houden met bijzonder gebruik van het dak!