Kijk eens wie dat hier is, opgestaan uit de dood!
In december lieten we onze oude slangenden vakkundig in stukjes hakken. Einde verhaal, dachten we, maar dat was duidelijk buiten de boom zelf gerekend. Toch maar eens een stronkenfrees huren, hoewel ik nu wel heel benieuwd ben naar het vervolg van deze ‘Living Dead‘ (gelukkig geen ‘Walking Dead‘).
Terwijl de meeste mensen zich in deze tijd van het jaar een naaldboom aanschaffen, lieten wij de onze meedogenloos omhakken. In een uurtje was de slangenden vakkundig om zeep geholpen dankzij de klimkunsten van deze meneer.
Kroniek van een aangekondigde dood:
Een
Twee
Drie
Vier
Vijf
Zes
En dat was dat.
Over een jaar of drie zullen we nog eens aan deze prikkelboom denken, wanneer we de stammetjes in onze vuurmand keilen. Oh denneboom!
Huppekee, daar is september al! Tijd voor het maandelijkse overzicht van de tuin. In de rubriek ‘Op het eerste gezicht’ nemen bloggers elke maand een foto van hun tuin.
Onze stadstuin op 1 september 2013.
In augustus groeide onze zonnebloemplant uit tot een heuse struik, verpieterden onze rozenstruiken nog meer (binnenkort nemen we een moeilijke beslissing), kregen we bezoek van een heleboel beestjes, maakten de blauwe regen en framboos het een beetje bont. had onze pompoen het behoorlijk naar zijn zin, plantte ik een clematis om onze ultralelijke boom op te fleuren en bevestigden we eindelijk klimhulp voor de druif.
Kruip even in de teletijdmachine en bekijk onze tuin op 1 augustus, en 1 juli.
Over smaak valt niet te twisten. Behalve als je met de andere moet samenleven natuurlijk. Gelukkig komen het lief en ik best goed overeen. Handig, want het laatste jaar hebben we al belachelijk veel keuzes moeten maken: van gordijnen over stopcontacten tot vloeren. Verbouwen, zucht, ik zou er een blog over vol kunnen schrijven.
Maar dat doe ik niet. Veel leuker is het om over ons stadstuintje te praten. En daar zitten we nu met een dilemma. Moeten we onze slangenden laten kappen of niet?
De slangenden, ook wel apenverdriet genoemd
Laat je niets wijsmaken door deze semi-artistieke foto (ik heb een nieuw knopje ontdekt op mijn camera). Onze slangenden is – naar mijn bescheiden mening – spuuglelijk. Helaas denkt het lief er anders over.
Zijn argumenten pro:
mijn argumenten contra:
Kortom, we zijn er nog niet uit. Daarom maken we er ondertussen het beste van. Om de lelijke stam te verbergen, roep ik de hulp in van een clematis. En toegegeven, zijn takken zijn ideaal om onze potplanten te beschermen tegen de buurtkatten.
We beslissen later wel.
Tuin in de stad 