Het was de afgelopen dagen stil op deze blog. Ik zat namelijk op een goei wei, zoals ze dat hier zeggen. En onder ‘wei’ mag je Finland verstaan. Naast drie dagen midzomernacht vieren in een zomerhuisje op het Finse platteland, struinde ik ook enkele dagen rond in de hoofdstad. En zette ik naar goede gewoonte mijn groene bril op.
Finland alleen associëren met sneeuw en koude doet het land tekort. Finse zomers kunnen heel zwoel en zonnig zijn. Kunnen, inderdaad. Want net nu scheen het de koudste midzomerweek sinds jaren te zijn. De dag voordat ik aankwam, sneeuwde het nota bene. Of hoe clichés toch meer waarheid bevatten dan je denkt.
Maar ach, ik liet de koude niet aan mijn hart komen en verwarmde me niet alleen in de sauna, maar ook aan de gezellige en groene moestuintjes overal in de stad.
Een samentuin in de wijk Arabiaranta.
De meeste inwoners van Helsinki wonen in appartementen, met of zonder balkon of (meestal gedeelde) tuin. Op veel open plekken in de stad zie je dan ook moestuinbakken opduiken.
In Finland doen ze sowieso niet echt aan streng afgegrensde tuinen. Zelfs huizen delen vaak een tuin met de buren of zetten hoogstens een natuurlijke omheining van wat struiken en bomen. Van draadafsluitingen en strak geschoren hagen hebben ze nog nooit gehoord – of waarschijnlijker: geen interesse in.
Huizen met tuin in de wijk Vallila.
De overgang tussen tuin en berm, bos of park is over het algemeen nogal flou (amai, dit wordt een Vlaams postje). Da zien ik geire!
En zowel in de tuinen als op andere groene plekken in de stad vind je lupines. De blauwe zeeën langs de kant van de weg zijn prachtig, maar helaas verdringt de lupine andere inheemse planten.
Lupine en duizendblad
En dan te bedenken dat de plant voor geen meter in mijn eigen tuin wil groeien…
Binnenkort vertel ik nog over een boeiend stadslandbouwproject in Helsinki, maar voorlopig moeten jullie het hiermee doen.
Oh, en ik bundelde trouwens de blogartikels over mijn vorige groene citytrips hier. Ik wens iedereen fijne zomermaanden!
Tuin in de stad 