De Tondelier in Gent

In de Rabotwijk, op de site waar vroeger een gasfabriek stond, plant stad Gent een ambitieus project. Tondelier, zoals het project heet, zal een nieuwe stadswijk worden met verschillende soorten woningen: huizen met privétuin, appartementen; lofts en woon-werkwoningen.

Het plan voor de wijk.

Naast zo’n vijfhondertal (!) woonplekken is er ook ruimte voorzien voor andere functies, zoals bijvoorbeeld een crèche, jeugd- en sportlokalen, kantoren en horeca. De 2,5 ha groenvoorzieningen omvatten onder meer 2 parken, een binnenpark en een uitbreiding van het Rabotpark.

Zo’n gigantisch project is natuurlijk niet klaar in 1 2 3. Volgens de planning zou het tegen 2024 afgerond moeten zijn. Ondertussen vervult het terrein al een paar functies: er is een voetbalveld, een speeltuin, een BMX-veldje, maar het grootste gedeelte is voorbehouden voor moestuiniers.

Moestuinieren in verhoogde bedden. Daarnaast zie je nog de originele fabrieksvloer.

Omdat de fabrieksgrond vervuild is (onder andere met cyaniden en teer), wordt er getuinierd in verhoogde bedden. Er is ook een grote serre en zelfs een kippenren. De samentuin verloopt, alleszins voor zo ver ik kon zien, volgens het volkstuinprincipe: iedere tuinier heeft zijn eigen lapje grond.

Helaas moeten de volkstuintjes op termijn verdwijnen. Zolang de bouwwerken op hun stuk grond niet beginnen, mogen ze blijven, maar daarna verdwijnen ze onherroepelijk. Op inspraakmomenten met de stad is de nood aan moestuinplekken aangehaald en het gemeentebestuur bekijkt nu op welke locaties er volkstuinen kunnen komen. Hopelijk houden ze zich aan hun woord…

Een kippenren waar ook een paar konijnen rondlopen (of liggen).

Het is knap van de stad om braakliggend terrein een voorlopige functie(s) te geven, dat geef ik best toe. Toch is dit ook weer een voorbeeld van hoe grond voor stadstuinieren vaak onder druk staat van projectontwikkelaars.

In een eerdere blogpost had ik het er ook al over: hoe bijvoorbeeld in New York tijdens de crisis in de jaren zeventig het moestuinieren een enorme opflakkering kende. Helaas moesten de meeste projecten plaats ruimen zodra de economie weer aanzwengelde en er weer gebouwd kon worden.

Hopelijk kunnen de tuiniers binnenkort toch ergens anders terecht. Tot dan is het zeker de moeite om eens een kijkje te nemen op de site. Vooral kinderen kunnen hun hartje ophalen in de grote speeltuin, denk ik.

Tuin in de stad Gent

Op een Goede Vrijdag wandelde ik rond in Gent, op zoek naar interessante stadslandbouwprojecten. Over de Stadstuin op Dok Zuid schreef ik eerder al een berichtje, maar iemand had me ook getipt om eens een kijkje te nemen in de Rabotwijk. Daar zou op een oud fabrieksterrein een groot moestuinproject lopen.

Soms moet een mens een beetje chance hebben. Terwijl ik verloren liep in de Rabotwijk – ergens een verkeerde afslag gemaakt – botste ik op een ander, charmante volkstuin: het Boerenhof.

Een poster aan de ingang legde uit dat hier vroeger garageboxen stonden. De stad Gent kocht het binnengebied aan en wil het gebied herontwikkelen. De plannen van de stad die momenteel op tafel liggen bestaan uit ‘een deel tuinuitbreiding, een gemeenschappelijke buurttuin en 24 parkeerplaatsen’, zo lees ik op deze site.

Naast een grote moestuin, was er ook een grote speelhoek voor avontuurlijke kinderen.

En die extra parkeerplaatsen zint een aantal buurtbewoners niet. Zij houden het terrein liever helemaal groen.

Het terrein heeft veel potentieel en er is duidelijk al hard aan gewerkt om er een leuke plek voor te maken voor groot én klein. Achter de speelhoek, ligt er een moestuinhoek met bijenhotel. In het achterste stuk is de grond in percelen verdeeld, onder andere voor een bloemenweide.

Op de percelen staan bordjes met plantennamen.

Hoewel het terrein er begin april nogal kaal en verregend uitzag, kon ik me perfect voorstellen hoe op warmere dagen de buren bij elkaar komen om te tuinieren, praten en eten. En aan de foto’s op Facebook te zien, is er afgelopen week hard gewerkt. Ik ben benieuwd hoe het terrein zal evolueren en hoop (niet zo) stiekem dat het een groene oase mag blijven in de stad.

Omdat dit blogberichtje anders wat te lang wordt, houd ik het bezoek aan het groenproject op de fabriekssite voor morgen. Tot dan!