Een plukroute in Tilburg

Vorig jaar had ik een aardbeienplantje in onze geveltuin staan. Net wanneer er weer een dikke aardbei rijp was, verdween deze mysterieus. Niet dat ik het erg vond. Ik zou het juist leuk vinden als meer buren eetbare planten in hun bloempotten of geveltuin zouden zetten, om te delen met de buurt. Een beetje zoals in het Britse Todmorden waar een volledig dorp eetbaar is gemaakt. Want geef toe, hoe cool is dit:

De initiatiefnemers van De Plukroute zien het nog grootser en willen heel Nederland eetbaar maken. Dat doe je uiteraard stap voor stap en daarom hebben ze een plukroute opgestart in Tilburg. Een tijdje geleden ging ik er eens een kijkje nemen.

plukroute3

De plukroute ligt in de Tilburgse wijk Stokhasselt. Ik had verwacht dat het een route zou zijn langs eetbare plantsoenen in de wijk, maar eigenlijk bevinden de eetbare struiken, kruiden en bomen zich allemaal op het grasveld naast een groot appartementsgebouw. De route (eerder een paadje over het grasveld) loopt onder andere langs de kruidentuin, de bessenhaag, het eetbaar speelbos, de boomgaard en de vlindertuin.

Het eetbaar speelbos(je) moet nog wat groeien.

Het eetbaar speelbos(je) moet nog wat groeien.

Omdat de route nog maar sinds april 2015 bestaat, zijn de fruitbomen nog niet zo groot. Ook het eetbaar speelbos heeft nog een paar jaar nodig om uit te groeien tot een volwaardig bos(je). Het viel me wel op dat alles netjes onderhouden is.

Een kersentipi: hoe schattig is dat!

Een kersentipi: hoe schattig is dat!

Op de website van de plukroute vind je trouwens een kaart van alle eetbare gewassen, met telkens een receptidee. Handig, want ik zou niet zo gauw weten wat ik met een schijnaugurk of met de uiensoepboom moet doen.

Bloemenweide met daarachter de buurtmoestuin.

Bloemenweide met daarachter de buurtmoestuin.

Het bezoek zette me wel aan het dromen over een eetbaar Antwerpen…Van mij mag het zelfs wat meer op z’n Todmordens zijn.

Naar de buurderij

Respect voor stadstuiniers, zoals bijvoorbeeld Nele en Eveline, die soms maanden geen groenten of fruit moeten kopen, maar lekker uit eigen tuin kunnen eten. Zelfvoorzienend zijn is nooit mijn ambitie geweest, daarvoor hebben we onze moestuin te bescheiden aangepakt. Wat moestuinieren op kleine schaal wel doet, is je bewust maken van de seizoenen en de echte smaak van eten. Tomaten uit de supermarkt smaken nooit meer zo lekker nadat je je eigen oogst hebt geproefd.

buurderij2Daarom zijn we erg blij dat de Buurderij ook in onze hoek is neergestreken. De Buurderij wil boeren en consumenten met elkaar in contact brengen. Tussenschakels zoals de supermarkt worden buiten spel gezet. En dat heeft best wat voordelen: mensen weten wat er op hun bord ligt, het voedsel is veel verser en boeren krijgen een betere prijs voor hun waar. Dit idee wordt ook ‘de korte keten’ genoemd.

Gisterenavond stelden de boeren hun producten voor aan de buurt in bar Paniek in de Antwerpse wijk het Eilandje. Toevallig ligt dat bijna in onze achtertuin, dus wilden het Lief en ik wel eens een kijkje nemen. Ik had de verscheidenheid aan producten niet verwacht. Zo zijn er uiteraard groenten te koop, maar bijvoorbeeld ook fruitsappen (geperst door het familiebedrijf Notelteirs uit Broechem), yoghurt en chocomousse (gemaakt door De Witte Lelie uit Wiekevorst) en rundsvlees (van hotel-restaurant Boeuf Nature uit Retie).

De stand van Puur Natuur uit Melsele.

De stand van Puur Natuur uit Melsele.

Het Lief was erg enthousiast over de vis van Pintafish. Duurzame vis vinden is niet simpel. Pintafish probeert duurzame visserij te steunen. Ze verkopen bijvoorbeeld geen (overbeviste) kabeljauw maar minder bekende soorten als  de harder en werken uitsluitend samen met duurzame en kleinschalige vissers uit Nieuwpoort. Als vegetariër laat ik dit aanbod sowieso aan mij voorbij gaan, maar aan de twinkelende oogjes van het Lief te zien gisteren, denk ik dat er binnenkort een visje in de pan zal liggen.

Onze eerste bestelling is ondertussen geplaatst via de website. Een keer per week kan je de bestelling afhalen.

buurderij3

Er zijn ondertussen al meerdere locaties van de Buurderij.Vooral in Wallonië is het populair, maar ook in het Brusselse en Mechelen zijn er afhaalpunten. In Frankrijk en Groot-Brittannië is het concept op veel plaatsen ingeburgerd, in Nederland bestaat het helaas nog niet. Het aanbod per locatie verschilt uiteraard, want het is de bedoeling dat lokale boeren er hun producten verkopen.

Ga jij vaak groenten en fruit halen rechtstreeks bij de boer?