Op het eerste gezicht – februari 2014

In de rubriek ‘Op het eerste gezicht’, naar een idee van blogger Anne Tanne, neem ik elke eerste dag van de maand een foto van onze tuin.

De tuin ligt er nog even winters, zeg maar troosteloos, bij als in januari. Ik word er zelf niet vrolijk van – winter is duidelijk mijn seizoen niet. Gelukkig zijn de eerste voorbodes op beterschap al gesignaleerd in de vorm van knoppen aan de hortensia en een gifgroene rups in onze rozenstruik (of wat daar van over is).

Onze stadstuin begin februari.

Een rupsje in onze rozenstruik.

De eerste knoppen aan de hortensia.

Deze maand staan er heel wat tuinklussen op de planning, zoals een gloednieuw moestuinhoekje in elkaar knutselen en een goede plek vinden voor de kruidenpotten.

Onze tuin zag er zo uit afgelopen januari, december, november, oktober, september, augustus en juli. Dat het maar gauw lente wordt!

Harig bezoek

Bijna was het onkruidplantje zonder pardon in de groenbak verdwenen. Gelukkig zag ik nog net op tijd iets pluizigs op een van de zijtakjes. Een rups!

Harig rupsje

De lange haren van de rups deden me onmiddellijk aan de processierups denken. En hierdoor flitsten plots beelden aan mijn oude Chiro voorbij – good times. Wacht, dat moet ik even uitleggen.

In een ver verleden was ik een keer op Chirokamp ergens in de Limburgse bossen. Het was toen dat er een jongen door (!) het muurtje van de sanitaire blok viel, terwijl er op datzelfde moment iemand stond te douchen. Datzelfde kamp stonden een Chiromaatje en ik plots vol rode, jeukende vlekken. De leiding moet zo genoten hebben van dat kamp!

Gelukkig herkende een plaatselijke apotheker snel onze uitslag als een reactie op de processierups. Tja, wat wil je als je kampeert in een eikenbos midden juli in Limburg?

Met het juiste zalfje verdween de jeuk. Sindsdien kijk ik wel twee keer uit tegen welke boom ik me nestel.

Maar goed, is de rups in onze tuin zo’n jeukverspreidend monster? Rupsen determineren is niet simpel voor een amateur als mezelf, maar Vlindernet probeert het zo eenvoudig mogelijk te houden met zijn rupsenzoeksysteem. Ik heb besloten dat het rupsje in onze tuin een Mendicabeer (Diaphora mendica) is, al zou ik er niet op durven zweren. Rupsenkenners mogen zich altijd melden in de commentaren om mij vriendelijk doch kordaat te verbeteren. Dank!

Wie mijn verleden als rupsenmoordenaar kent, kan ik geruststellen. Ik ben een born-again rupsen lover. Het rupsje werd weer in de natuur gezet, waarbij ‘natuur’ slaat op dat rommelige hoekje in onze tuin.

Dood of levend

Leuk is dat toch, tuinieren. Met je handen in de aarde om dichter bij de natuur te komen, de verbintenis te voelen tussen mens, dier en plant, te leven op het ritme van de seizoenen, enzovoort. Ontspannend ook.

Tot ik moest kiezen tussen fauna óf flora.

De rups in betere tijden.

Dat ging als volgt: tijdens het begieten van de planten in onze tuin ontdekte ik tot mijn grote verschrikking witte aanslag op de bladeren van de korenbloemplanten. (Het verdict: meeldauw, waarover later meer. First things first, vrienden.) En toen ik met mijn neus bovenop de bladeren zat, zag ik hem plots. Een gigantische, dikke, bruine rups. En daarna zag ik ineens de vele aangevreten bladeren.

Ze zeggen wel eens dat planten verzorgen een oefening is op het ouderschap (of het bezit van een kitten/puppy). In dat geval zou de kinder- of dierenbescherming nu wel voor de deur staan.

Gelukkig is daar zoiets als Google. De eerste de beste hit stelde me voor twee opties: de rups verdrinken of bij de kippen gooien.

Bij gebrek aan kippen werd het dus de eerste optie. Nu ben ik vegetariër en dan vooral omdat ik het zo zielig vind voor de beestjes, weet je wel. Muggen verdelgen lukt nog net zonder gewetensbezwaren, maar over de arme rups heb ik nu wel mijn twijfels. Heb ik niet te overhaast deze vlinder in spe in de kiem gesmoord?

Toen ik de klok niet meer kon terugdraaien, las ik op de website van Velt dat ecologische tuinders rupsen op sierplanten met rust laten en alleen ongenadig zijn als ze hun groenten en kruiden aanvallen. Hanteer jij een nultolerantie voor rupsen of ontspringen ze bij jou (soms) de dans?