Zonnebloem vs bladluis

Begint het bij jou ook altijd te kriebelen als het over luizen gaat? Gelukkig zijn we dit jaar over het algemeen gespaard gebleven van deze ongewenste bezoekers. In het voorjaar kampte de hortensia nog met een invasie dopluizen, maar de hagelstorm maakte er korte metten mee (elk nadeel heb etc).

Het scheelt ook dat we geen rozenstruiken meer hebben. De onze waren heel gevoelig voor bladluis en vorig jaar was ik vaak in de weer met de plantenspuit. Niet mijn favoriete taak. De struik weghalen was na het omhakken van de slangenden de beste beslissing voor onze tuin.

Een andere plek waar deze kriebelbeestjes graag hun kamp opslaan, is de Oost-Indische kers. Maar ook daar was dit jaar geen bladluis te zien. En net toen ik op mijn lauweren begon te rusten, ontdekte ik dit tafereel:

The horror!

Na wat speurwerk op het internet lijkt deze invasie geheel mijn eigen schuld. Het was de afgelopen tijd te droog en ik heb de planten niet genoeg water gegeven. Daardoor is de zonnebloem verzwakt en een makkelijke prooi geworden voor bladluizen en hun partners in crime, de mier.

Mieren ‘melken’ namelijk de bladluizen. Dat werkt zo: de luizen zuigen sap uit de plant. Ze scheiden daarna honingdauw af, een suikerig goedje waar mieren verzot op zijn. In ruil voor de honingdauw beschermen de mieren de bladluizen. Wanneer er bijvoorbeeld een lieveheersbeestje langskomt, zullen de mieren deze luizeneter aanvallen en verjagen.

Omdat ik mijn plantenspuit niet wilde bovenhalen, heb ik een drastische maatregel ingezet: de snoeischaar. Gelukkig is niet de volledige zonnebloem aangetast, alleen een tweetal zijtakken. Het ziet er nu natuurlijk veel kaler uit dan ervoor, maar dat heb ik wel over voor een (zo goed als) bladluizenvrije tuin…

Zijn er bij jou nog luizeninvasies te zien?

Op het eerste gezicht – september 2014

Voor sommigen is het vandaag weer tijd om naar school te gaan, voor mij betekent 1 september de start van een nieuwe maand en dus het moment om weer een foto van onze tuin online te gooien.

Onze tuin op 1 september 2014

Er is iets meer kleur te zien dan begin augustus. De zonnebloemen zijn uitgekomen – al laat onze lange jan in de hoek wel het hoofd hangen na de vele regenbuien. De sedum begint stilaan roos te kleuren, voor mij echt het signaal dat de zomer bijna afgelopen is.

Onze tuin groeit en bloeit en we laten dat maar doen. Ik moet zeggen dat ik maar weinig onkruid weghaal, omdat een groene bodem leuker is dan kale grond. Onkruid, dat is bij ons vooral weegbree en klaver. Best onschuldig.

Deze maand hebben we helaas maar weinig buiten kunnen genieten door de hevige buien en de kilte die is komen aanwaaien. Ik heb zoals gewoonlijk zin en geen zin in de herfst. Zalig is het om knus binnen te zitten met een boekje of wandelingen te maken in het bos. Minder zalig vind ik ’s morgens opstaan terwijl het buiten nog donker is en guur herfstweer – daar krijgen we de laatste weken al onze portie van.

Maar wordt het deze week geen fantastisch nazomerweer? Voor het geval dat Frank weer de bal misslaat, brengen de zonnebloemen in vaasjes de zon nog even in huis.

Ik wens alle scholieren, hun ouders en leerkrachten een fijne eerste schooldag toe!

Onze tuin de afgelopen maanden: augustus, juli, juni, mei, april, maart, februari, januari. En in september vorig jaar zag onze tuin er zo uit.

Samsara

Er zijn zo van die planten die, eens je ze een keer geplant hebt in je tuin, steeds weer blijven opduiken. De Oost-Indische kers, om er maar een te noemen. Maar ook de zonnebloem blijkt een hevige aanhanger van het boeddhisme en het concept ‘samsara‘. Voor de tweede keer op rij volgt na de dood een wedergeboorte. Al dacht ik dat het de bedoeling was om als iets anders terug te komen?

Nu ja. Het kan er ook mee te maken hebben dat ik de uitgebloeide zonnebloemen een hele winter in onze tuin laat staan, als vliegend buffet voor de vogeltjes. Al vind ik dat weer iets te praktisch gedacht.

Zonnebloemscheutjes

Feit is dat ook dit voorjaar weer overal scheutjes zonnebloem opdoken. Vier mochten er blijven, waarvan er eentje de hevige kattenoorlogen niet overleefde en een ander tijdens de hagelstorm sneuvelde. De derde werd door diezelfde storm onthoofd, maar liet zijn (andere) kopje(s) niet hangen.

De zonnestruik

Integendeel, bloem nummer drie groeide uit tot een weliswaar korte maar imposante bos zonnebloemen. En ze laten zich zelfs niet door wat kippengaas tegenhouden, no siree Bob!

De eerste zonnebloem die zijn knoppen opende deze week, was deze lange jan.

Deze verstekeling deelt een pot met een andere boeddhist: de Oost-Indische kers, of wat dacht je. De vogels zullen tevreden zijn, weer wat lekkers in de maak om de winter door te komen!

Voedselbanket

Mijn vriend vroeg me laatst wanneer ik die verdorde zonnebloemen zou opruimen. Euhm, niet eigenlijk.

Niet uit gemakzucht, probeerde ik uit te leggen. Ik had ergens gelezen dat zonnebloempitten een lekker hapje vormen voor vogels die het in de winter moeilijk hebben, zeker in de stad.

En hoe leuk is het om een koolmeesje op bezoek te krijgen?

Smakelijk en nodig de volgende keer gerust je vrienden uit!

Heel leuk, eigenlijk.

Wie krijg jij in de herfst op bezoek?

Op het eerste gezicht – september 2013

Huppekee, daar is september al! Tijd voor het maandelijkse overzicht van de tuin. In de rubriek ‘Op het eerste gezicht’ nemen bloggers elke maand een foto van hun tuin.

Onze stadstuin op 1 september 2013.

In augustus groeide onze zonnebloemplant uit tot een heuse struik, verpieterden onze rozenstruiken nog meer (binnenkort nemen we een moeilijke beslissing), kregen we bezoek van een heleboel beestjes, maakten de blauwe regen en framboos het een beetje bont. had onze pompoen het behoorlijk naar zijn zin, plantte ik een clematis om onze ultralelijke boom op te fleuren en bevestigden we eindelijk klimhulp voor de druif.

Kruip even in de teletijdmachine en bekijk onze tuin op 1 augustus, en 1 juli.

Zonnestruik

Vorig jaar stonden er een stuk of 8 zonnebloemen in onze tuin. We hadden de tuin met huis net gekocht en er was weinig tijd om na te denken over een deftig tuinplan. Al gauw bleek dat 8 exemplaren net iets te veel van het goede zijn. De planten palmden samen ongeveer de helft van de ruimte in van ons bescheiden stadstuintje.

Op het einde van de zomer, wanneer de zonnebloemen doorbogen van het gewicht van de pitjes, leek onze tuin net een oerwoud. Een gezellig, vrolijk oerwoud, dat wel.

Na deze overdosis zonnebloem besloten we om ons dit jaar op andere bloemen en planten te concentreren. Maar dat was buiten de Helianthus annuus Avondzon zelf gerekend.

In het voorjaar schoten er plots 3 plantjes op. Twee daarvan overleefden de vele bittere veldslagen die in onze tuin tussen de buurtkatten uitgevochten worden niet, maar de derde groeide uit tot een reus van een plant.

Dankzij het klimrek kan de bloem zich min of meer rechthouden.

Niet alleen de lengte is indrukwekkend, deze avondzonnebloem groeide zelfs uit tot een heuse struik! Ik tel meer dan 20 bloemknopjes aan een en dezelfde stengel. Gelukkig koos de plant een plekje onder ons plantenklimrek, zodat het toch nog de nodige steun krijgt.

Het was ook dit jaar weer een plezier om de hommeltjes te zien die op de nectar afkomen. De bloemen zijn trouwens prachtig in een vaasje.

Net als vorig jaar laten we de verwelkte bloemen aan de plant hangen. Zo hebben de vogels nog iets om van te smullen deze herfst. En wie weet, zien we dit voorjaar weer een nieuw scheutje te voorschijn komen…

Op het eerste gezicht – augustus 2013

Wat is juli snel voorbijgevlogen! Vandaag 1 augustus is het weer tijd voor de rubriek ‘op het eerste gezicht’. Bloggers met tuin nemen elke maand een foto van hun tuin. Et voilà:

Onze tuin augustus 2013

Wat er op een maand tijd gebeurd is? Onze wilde wingerd, zonnebloem en pompoen hebben flink hun best gedaan. Veel plantjes, zoals de akelei hebben een klop gekregen van de zon (of dat is althans mijn diagnose als amateurtuindokter). De frambozen, tomaatjes en aardbeien deden het dan weer heel erg goed. Juli was vooral genieten en snoepen van de tuin!

Kijk maar, ik heb zelfs harde bewijzen:

Half juni was de pompoen nog een klein scheutje en nu neemt de plant de helft van ons rek in beslag.

Bijna dagelijks kunnen we een handjevol vruchtjes plukken…als de slakken ons niet voor waren tenminste.

Onze zonnebloem komt boven het rek piepen.

Daar drinken we ene op. Schol!

(hoe de tuin er op 1 juli uitzag, vind je hier)