Maarten Inghels, sinds begin dit jaar de nieuwe stadsdichter van Antwerpen, brengt een beetje poëzie naar het park. Ter ere van de lente schreef hij een gedicht en een van de versregels (Wanneer wij zomer zaaien in elkaar) is sinds deze week te zien in 4 Antwerpse parken:
- Middelheimmuseum (Middelheimlaan 61, 2020 Antwerpen)
- Den Botaniek (Leopoldstraat 24, 2000 Antwerpen)
- Het Begijnhof (Rodestraat 39, 2000 Antwerpen)
- Kunstencampus deSingel (Desguinlei 25, 2018 Antwerpen)
De dichtregel werd gezaaid met rucola, radijs, tuinkers. Ik ging vandaag eens kijken in het Begijnhof, een parkje op loopafstand van ons huis, maar waar ik eigenlijk nog nooit geweest ben. Twee vliegen in een klap dus!
Ik denk dat we hier in een begijnhof zijn…
Het Begijnhof ligt midden in de studentenbuurt. Achter de grote poort vind je plots een heerlijk rustige plek, waar de vogeltjes fluiten. Op het binnenplein van het Begijnhof ligt een parkje.
Een parkje tussen de typische huisjes die je in elk begijnhof vindt.
Ik dacht even dat ik voor niets gekomen was, omdat de eerste poort die ik probeerde op slot was. Na een rondje om het park vond ik uiteindelijk toch nog een poort zonder slot. De aanhouder wint!
De versregel wordt beschermd tegen katten en vogels.
Van de versregel is nog niet veel te lezen, daarvoor is het wachten op de eerste zaailingen. Het parkje is me wel goed bevallen en een ideale bestemming voor een wandeling met de kinderwagen.
Je vindt er nu prachtige bloesems.
Vanaf vandaag zou je ook in de Antwerpse zadenbibs het gedicht op groeipapier kunnen ophalen:
- EcoHuis Antwerpen, Turnhoutsebaan 139, 2140 Borgerhout
- Bibliotheek De Poort, Willem Van Laarstraat 15-17, 2600 Berchem
- De Vertellerij, Turkooisstraat 18, 2600 Berchem
- Bibliotheek Driehoek, Driehoekstraat 43, 2180 Ekeren
- Bibliotheek Bist, Bist 1, 2610 Wilrijk
Deze voormiddag was het helaas nog niet aangekomen in het Ecohuis, dus ga ik morgen nog eens kijken.
Het volledige lentegedicht gaat zo:
De zon komt krols uit de fabrieken gerold
en spreekt ons met de speelnaam aan.
Huizen spuwen boeven en meisjes de straten in.
Ongeduldig trachten wij nieuwe geluiden te fluiten.
Als wij allemaal simultaan in dezelfde richting
krachtig niezen,
schuift de stad misschien een eindje op.
Nu nog een kant en een allergie kiezen want
het is uitstekend weer om een revolutie te draaien,
schrijft de krant. Blozend ontbrandt de stad
in miljoenen ontboezemingen. Woest bloed bloesemt in lichterlaaie
wanneer wij zomer zaaien in elkaar.
De jarige stad gaat uit plunderen.
De kat trippelt naar huis met een halve muis,
ontheemde vogels vallen als vorken aan,
een voorbijganger bloeit onhoorbaar uit.
Maarten Inghels
© stadsgedicht Antwerpen 2016
Ken je Maarten Inghels nog niet, dan kan ik zijn project ‘De eenzame uitvaart’ aanraden. Hij mobiliseert al een aantal jaar dichters die een persoonlijk gedicht schrijven en voordragen op de begrafenis van mensen die verder niemand meer hebben. Dat levert heel ontroerende gedichten op.
Update: Ik kon het niet laten en ben toch al een ‘zaaigedicht’ gaan halen in de bib van Berchem. Het is ongeveer zo groot als een bladwijzer en past dus prima in een bloembak. Ik ben benieuwd naar de plantjes die binnenkort tevoorschijn komen…
Op de achterkant staat het lentegedicht van Inghels
Tuin in de stad 